Op een dag was ik opgebrand.
Inderdaad; één van de velen tegenwoordig…ik kon niet meer voor of achteruit.
Vanop mijn plaats in de zetel moest ik toekijken hoe het leven zonder mij verder ging in mijn gezin en werd gedwongen me terug te trekken in mezelf en tegelijkertijd mezelf ook weer opnieuw te ontdekken.
Ontdekken wat mij écht mij maakte, voelen wat mijn lichaam mij wilde vertellen.
Qigong heeft me daarbij geholpen.
Ja, je leert je lichaam beter gebruiken om minder energie verloren te laten gaan.
Je leert aanvoelen wanneer het tijd is om te gaan rusten.
Maar Qigong heeft me zeker en vast ook geholpen om te accepteren wat er is om van daaruit te groeien.
Dingen die ik had weggestopt weer open te maken en te helen.
Om mijn volwassen ik weer kind te laten zijn.
De ‘moetjes’ los te laten en terug energie te krijgen uit de dingen die helemaal mij zijn.
Tegenwoordig kan ik me geen dag inbeelden dat ik geen Qigong zou doen.
Zelf volg ik nog dagelijks les bij Ilse Vanbrabant.
Als een Qigong instructeur geef ik zelf ondertussen ook Qigong trainingen.
Ik heb een ontspanning leren kennen die ik nooit eerder heb gevoeld en het leuke is dat ik die overal kan oproepen.
Dat is gewoon magisch om door te geven.
Mijn astma is volgens de specialist ondertussen in rust en ik neem geen pufjes meer.
Ik voel dat mijn steunzolen minder nut hebben en dat mijn voeten nu weer vanzelf weten hoe ze moeten staan.
Dát alles is “Awareness through movement”. Dat is wat Ilse ermee bedoeld.
En je moet het voor jezelf ervaren wil je erachter komen hoe krachtig het kan zijn!
